Rozdział XI

- Co się stało ? ! - zapytał Harry

- Oni nie żyją - mówiła przez płacz

-------------------------------------------------------------------------

- Kto nie żyje ? ! - zapytał spanikowany Harry

- Moi rodzice - i zaczęła płakać jeszcze bardziej, bo zaczęła wspominać chwilę spędzone razem z nimi

- Mała ! Nie płacz ! Wszystko będzie dobrze - mówił Harry

- Nie ! Wcale, że nic nie będzie dobrze ! Nie jestem pełnoletnia i zabiorą mnie do domu dziecka, w którym będę czekała na rodzie zastępcża, a gdy skończe 18 lat, będę musiała się z nimi pożeganć i zostawią mnie na pastwe losu! Bez żadnej pracy, bez żadnych pieniędzy ! Bez niczego ! Rozumiesz to ? ! - krzyczała przez płacz Miki

- Teraz już tak. Przepraszam. - powiedział harry ściskając mocniej Miki

- Nic się nie stało. Ale nie wyobrażam sobie życia bez nich ! Jeszcze to, że was poznałam wtedy miało być wszystko tak świtnie, a tu co nagle od tak moi rozdzice umierają i zostawiają mnie bez żadnych pieniędzy, domu ! Niczego teraz już nie mam!

- Jak to nie ? ! - zapytał Harry patrząc na nią

- No nie mam nic mam tylko Marin i Melanie, które są w takiej samej sytuacji życiowej jak ja ! - mówiła zdruzgotana

- A my ? - zapytał Harry

- Jacy my ? - zapytała Miki ocierając łzy 

- Niall, Liam, Zyane, Louis i ja - uśmiechnął się Harry

- Ale w czym wy mi możecie pomóc. Właściwie to nam. Wy przecież wyjeżdżacie za 2 dni ! Więc nawet nie mam na co liczyc, a po za tym nie nam was praktycznie. Tylko tyle co z koncertu iz dzisiejszego dnia ! - mówiła Miki

- Hmm. Rzeczywiście. - mówił Harry

- No właśnie . Więc piękny świat Miki zamieni się w wielkie wysypisko śmieci ! - krzyczała

- A może ... Ale nie ty byś się pewnie nie zgodziła. - mówił Harry z podkówką na buzi

- No dokończ - mówiła Miki

- Nie bo mnie wyśmiejesz - mówił Harry

- Nie... ! Jak zacząłeś to skończ ! - krzyczała poddenerwowana jeszcze bardziej Miki

- No dobra. Ale obiecaj, że nie będziesz się śmiać . - mówił Harry

- Ok - powiedziała ciszej Miki nie mogąc się doczekać, co dokończy Harry

- Piękną mamy tą noc ! Nie sądzisz, a po za tym to fajnie się spędza z Tobą czas i nie chciałabyś moze zamieszkać ze mną i z chłopakami? - powiedział szybko Harry po czym walnął się w głowe 

- Cooo ? ! Możesz powtórzyć, bo nie wiem czy dobrze zrozumiałam to drugie i trzecie - mówiła Miki dziwnie na niego patrząc

- Czy nie chciałabys z nami zamieszkać ? I miło sie z tobą spędza czas - mówił wolniej Harry

- Eeeee . - Miki zatkało i stała w bezruchu przez jakieś 2 minuty

- No odpowiesz ? ! - krzyczał Harry

- Ale co z Marin i Melanie. A po za tym nie wiem jak zaregują chłopaki - mówiła zamyślona Miki

- One też mogły by z nami zamieszkać. Tak sądze . A chłopaki, przecież Cię lubią . Widziałem jak razem się zwijaliście ze śmiechu. - mówił.

- No ok. Ale chłopaków się sama zapytam ! Żeby nie było kręcenia - mówiła Miki

- Ok, ok. A i owiedz dziewczynom jeszcze dziś ! - mówił harry

- Dobrze . -mówiłam

I wtedy Miki stanęła przed oczami jej mama i tato. Zamknęła na krótką chwilę oczy i z powrotem je otworzyła dalej tam stali.

- Miki coś się stało ? - pytał harry widząc, że dziewczyna patrzyła sie cały czas w jeden punkt wciąż przecierając oczy

Miki nic nie odpowiedziała. Po chwili zamknęła jeszcze raz oczy i znów je otworzyła. Dalej stali. W pewnym momencie nie wytrzymała i zaczęła płakać, ale ten płacz był straszny. Gdyb sie zobaczyło ją od razu wiedziałoby się, że ktoś jej zmarł.

- Miki ! - krzyczał Harry

- Harry oni tu są ! - mówiła przerażona Miki

- Kto ? i zaczął sie rozglądać 

- Moi rodzice ! Są tu . - mówiła wciąż patrząc się w ten sam punkt.

- Chyba sobie ze mnie żartujesz ! - mówił z oburzeniem Harry

- Nie - mówiła Miki i jeszcze bardziej się ropłakała, bo widziała wtedy już wsponienie ze swojego życia, gdy rodzice poszli z nią na plac zabaw i uczyi ją jeździć na rowerze.

Wtedy Harry nie wytrzymał podbiegł do niej i ją przytulił.

- Harry popatrz ! - mówiła Miki ze łzami w oczach

Miki zauważyła tysiące fleszy ! Byli to fotoreporteży . Zaczęli sie zbliżać do nich i robić im coraz to całkiem inne zdjęcia. W pewnym momencie jeden zadał pytanie " Czy wy jesteście parą ? " 

- Pozwolicie, że was na chwilkę przeprosimy musimy iść do toalety - powiedział spokojnym głosem Harry.

Gdy fotoreporteży przepuścili ich Harry powiedział do Miki : 

- Na 3 biegniemy i uciekamy z tąd do hotelu. - mówił szybko Harry

- Ale ja nie umiem szybko biegać ! - krzyczała Miki

- Dasz sobie rade wierze w Ciebie - i wtedy Harry złapał MIki za ręke

- Dobrze - mówiła zarumieniona Miki

- A więc na 3 ! 1... , 2..... , 3 ! Uciekaj ! - krzyczał głośno Harry

Wtedy Miki i Harry zaczęli biec szybko ! Ile sił w nogach. Po paru minutach Harry i Miki byli już w hotelu. Gdy zobaczyła Melanie uśmiechniętą wesoła, trzymającą się za ręke z Matim nawet nie chciała jej o tym mówić. Jej myślenie przerwała jaj właśnie Melanie

- Jak tam gołąbeczki ?- zaśmiała się Melanie 

- Nie tak dobrze, jak Ci się zdaje ! - mówiła smutnym głosem Miki

- Melanie ? - zapytała Miki

- Tak ? odpowiedziała z uśmiechem

- Choć no na słówko - powiedziałam kiwając głową oznaczający cichyka,gdzie nikogo nie było.

- Ok - odpowiedziała z uśmiechem

- A Harry idź do siebie zaraz do Ciebie i chłopaków wpadne. Przynajmniej powinnam - wymusiła uśmiech Miki

- Dobrze - odpowiedział .

Gdy Miki i Melanie doszły do "cichego kącika" Miki zaczęła

- Melanie wiesz, że dzisiaj nasi rodzice z rodzicami Marin pojechali do jakiegoś klubu ? - mówiła coraz bardziej smutna

- Nie . A pojechali ? - zapytała 

- Tak . I właśnie wracając do domu cała szóstka miała wypadek samochodowy ..... - wtedy oczy Miki się zaszkliły i zaczęła znowu płakać 

- Miki coś sie stało, o czym nie wiem ? - zapytała zaniepokojona Mel

- Tak . ... oni, oni .. ehh. nie żyją . - i wybuchła płaczem 

Do Melanie nie doszło to tak szybko jak doszło do Miki potzrebowała 1 minuty, żeby wszystko ogarnąc. Gdy w końcu dotarło do niej, że to jednak prawda rozpłakała się. Wtedy oie dziewczyny sie objęły i zaczęły głośno płakać.

- Ale jak to mogło się wogóle stać ? ! - krzyczała zdruzgotana Mel .

- Nie wiem sama ! Gdy gościu powiedział mi, że nie żyją nie interesowały mnie już wtedy szczegóły. - mówiła przez płacz Miki

- To straszne ! - krzyczała Melanie

- Aaaa .... Co z nami będzie ? ! - krzyczała wciąż przez płacz Melanie

- Sama nie wiem. Harry proponował mi, żebyśmy zamieszkały w trójkę razem z nimi i chłopakami, ale nie wiem co mam o tym myśleć. - mówiła wciąż płakając Miki

- Ja sądze, że to byłby dobry pomysł, ale nie wiem co na to Mati . Wkrótce sie rozstaniemy i nie będziemy mogli już byc razem. - mówiła jeszcze bardziej sie smucąc Melanie

- Sądze, że powinnaś z nim o tym porozmawiać. - poiedziała Miki

- Tak wiem, ale .. - próbowała dokończyć, ale Miki jej przerwała

- Nie ma żadnego "ale" jeżeli zamieszkamy z chłopakami, to będzie to juz za 2 dni. Więc musisz się pospieszyć. - mówiła szybciej Miki ocierając łzy

- Tak wiem. - mówiła z kaprysem na twarzy Melanie.